Verslag VAUDE [fau ‘ de:] Trans Schwarzwald 2012

Maandag 13 augustus ‘12 Ligt gespannen verlaten we Heverlee met de wagen rond 9u30. Het enige dat de eerste uren in ons hoofd rondspookt is wat we eventueel vergeten zijn. Afwisselend gaan we het lijstje af, maar de fietsen, helmen, kleren, schoenen, … zijn zeker gepakt. Na ongeveer 3u komen de vragen in de stijl van hoe zouden we de zakken moeten pakken, onze matjes zullen er toch wel in passen, waar zullen we de volgende dagen slapen,… Rond de late namiddag arriveren we in het hotel in Donauschingen, een gezellig hotelletje met vriendelijke mensen. Na dat we onze kamer krijgen en de belangrijke dingen in de kamer hebben geplaatst gaan we ene toertje maken in het dorp zo weten we al waar we moeten zijn en koppelen het nuttige aan het aangename 

Dinsdag 14 augustus ‘12 Het enige dat vandaag op het programma staat is het afhalen van onze startnummers, onze valies waar we alles netjes in moeten proppen en de briefing van de organisatie over het verloop van de week. Aan het ontbijt valt het op dat er nog deelnemers in het hotel verblijven, want opvallend veel mannen hebben geschoren benen. Daar komen we dan ook Tom De Groote en zijn vriendin/verzorgster Nathalie tegen. We besluiten een wandelingetje te maken in het dorp en komen al snel bij de Donau Quelle, of de oorsprong van de Donau .Daarna belanden we op een terrasje waar Peter zich nog trakteert op een laatste pintje. Rond de middag ergens nog een stevige pasta naar binnen te spelen. We keren terug naar het hotel en nog even de beentjes omhoog. Om 17u springen we op onze fiets om aan de Donauehallen onze startnummers, polsbandjes, reistassen, gels,… af te halen. Met een veel te grote zak naar het hotel om daar te starten aan een puzzel met matjes, slaapzakken, kleren, eten, schoenen,… te starten. Na twijfelen wat wel en wat niet mee te nemen slagen we er in alles gepakt te krijgen. Nu nog een stevige colliedraadrijke maaltijd naar binnen spelen en nog een voorlaatste keer naar het startpunt om naar de briefing en voorstelling van het parcours te gaan luisteren.

Woensdag 15 augustus ‘ 12 D-Day Ik heb er nog een rustige nacht in een echt bed opzitten met een heerlijk 3 sterren ontbijt. We pakken onze overige bagage terug in onze auto checken nog een laatste keer of we alles hebben en rijden met de bikes naar de start. We zijn ruim een uur voor de start aanwezig, maar aan de drukte te zien zijn we niet de eerste. Aan de lange rij van de toiletten te zien slaat de stress bij velen op de darmen. Om 10u30 begeven we ons stilaan naar onze startbox of we kunnen er niet meer bij. We zijn niet de enige belgen die starten als Mixed Team. Om 11u de start, we gaan al van het begin van de start goed mee. Het belooft een snelle rit te worden met 78 KM en 1.560 HM op het programma. Het is dus van belang dat we niet te ver naar achter zakken want aan de hand van onze tijd krijgen we dag 2 een startbox toegewezen. Bij de aankomst zijn we 7de op 21 teams, dat klinkt niet slecht hopelijk kunnen we dit de volgende dagen aanhouden. Even later lopen we Tom De Groote weer tegen het lijf, ook hij heeft er een goede dag opzitten! Fietsen afspuiten verloopt erg vlot, ook onze zakken zijn toegekomen, nu opzoek naar een slaapplekje. We slapen in de plaatselijke toeristische dienst.

Donderdag 16 augustus ‘12 Verassend goed geslapen, met behulp van oordopen en een maskertje, schuiven we aan voor het ontbijt. Alles wordt in gereedheid gebracht voor een rit van 80,5KM en 1.940HM. Al snel blijkt dat het de hele nacht geregend heeft en ook voor de start valt er nog wat uit de lucht. Gelukkig is het niet te koud en stopt het net voor de start met druppelen. Nathalie komt ons nog veel succes wensen en ook Tom staat al te popelen om er aan te beginnen. Bij de start wordt het snel duidelijk dat vele andere mixed teams er een andere tactiek op na houden. Al van bij de start worden de vrouwen met geduw en getrek mee naar voor gewerkt. Peter en ik houden ons aan onze gewoontes en ik rijd met een strak tempo mee tussen de mannen. Het parcours wordt wat meer wat we gewoon zijn en de regen blijkt voor ons een voordeel. Met een vliegende vaart vliegen wij door de modder waar vele andere staan te klungelen. Ook vandaag halen we een goed resultaat, een 6de plaats! Vandaag zijn de wacht rijen aan de afspuit stand iets langer. Door de modder neemt het meer tijd in beslag om de fietsen proper te krijgen en moesten we dus netjes 1u15’ wachten tot het onze beurt was. Terwijl Peter staat aan te schuiven haal ik onze zakken al af en zorg in de plaatselijke sporthal voor een slaapplaats op de laatste vrije mat in de zaal.

Vrijdag 17 augustus ‘12 Volgens de voorstelling van de avond voordien wordt het een stevige rit 73 KM met 2160HM, niet alleen door de hoogte meters, maar vooral door de technische stukken in het parcours. Hopelijk wil dit niet zeggen dat we moeten wandelen, want de technische beklimming van de vorige dag zijn we naar boven gekropen. De eerste stukken is in peloton rijden over de baan en we sluiten weer aan bij het groepje dat we de dagen ervoor regelmatig tegen kwamen. Alles loopt gesmeerd, ik kan goed volgen tussen die wegrenners en ook dalen bleek de vorige dag heel goed te zitten. Na een super leuke single track naar beneden verlies ik druk in de voorband. Snel de fiets in de kant en bij blazen. In enkele seconden later zit ik terug op de fiets, maar in de eerst volgende bocht schiet mijn voorband van de velg en ga ik onvermijdelijk tegen de met steentjes beklede ondergrond. Mijn linker elleboog bloedt hevig en ook mijn knieën zijn geschaafd. De noodarts moet er bij komen en zolang die mij niet heeft gezien mag ik niet verder rijden. Hier verliezen we heel veel kostbare tijd, 30 minuten staan we stil. Als we uiteindelijk mogen verder rijden rijd ik de ziel uit mijn lijf. 4u lang rijden we om de opgelopen schade te beperken tot een minimum. De laatste kilometeraanduiding klopt helemaal niet, het is dan ook heel erg zwaar als we de speaker onder ons horen en dat we weer steeds verder en verder van weg rijden. 4u30 is het verdict  dat is zuur als we naar de andere tijden voor ons kijken. Nu zijn we 8ste en we hadden dus veel beter kunnen doen.

Zaterdag 18 augustus ’12 Na een korte nacht met draaien en keren (geschaafde linker elleboog van gisteren) maken we ons klaar voor de voorlaatste rit van 80,5KM en 1940HM. Het belooft een pittige dag te worden, de opgelopen achterstand van de vorige dag moeten we trachten zo klein mogelijk te houden en ook de temperatuur stijging zal het niet makkelijker maken. De start is om 10u30 en we staan al met zen allen te puffen van de hitte. Enkele renners moeten die dag ook afdruipen door last van de buik en darmen. Gelukkig loopt het bij ons goed en gaan niet meteen te hard van start, want we mogen opwarmen met een flinke klim. Van de avond vooraf weten we dat het lastigste stuk voor de eerste bevoorrading en dat voor de derde bevoorrading heel stevig zal zijn. De laatste kilometers mogen we genieten van een heerlijk stukje afdalen en ook de trails zijn technischer dan de vorige dagen. Alles loopt zoals gepland en we rijden een zeer goed tempo. In de tweede helft van de rit rijden we veel renners voorbij. Vol zelfvertrouwen gaan we de laatste afdalingen tegemoet als Peter op 4KM van de finish plat rijdt. Eerst proberen we gewoon bij te pompen, maar dit volstaat niet, we steken een nieuw binnenbandje en zetten als 2 gekken de laatste kilometers in. Iets meer van 4u hebben we gereden. Hopelijk morgen een dagje zonder pech!

Zondag 19 augustus ’12 Afgelopen nacht was veel te warm en om 5u vanmorgen kwam de crew, met redelijk veel lawaai, het ontbijt klaar zetten. De vorige dagen was dit nooit in de dezelfde zaal als waar we sliepen, gelukkig maar! Moe en met een licht humeur slepen we ons voor de laatste keer naar het ontbijt. Ik voel me geen 100%, maar ik houd de finish als focus. Vroeger dan anders starten we om 9u om “The Kingstage” 94,5KM en 2440 HM aan te vatten. We starten met een opwarmer van formaat een klim van 15KM om dan even op positieve te komen tijdens een afdaling van 10KM. Na de afdaling zitten we in een groepje renners waarmee we tegen 45Km/u over het grint stuiven. Je voelt de steentjes tegen je benen ketsen alsof er naalden door je huid prikken. De volgende klimmen rijden we op ons eigen tempo heel wat renners voorbij die een te snelle start klim namen. We blijven renners oprapen die op hun tandvlees de klimmen bedwingen. Na de laatste technische afdalingen vliegen we 5KM voor de finish door het centrum van Pforzheim, waar we als ervaren tijdrijders elkaar aflosten en in iets minder dan 5u de finish haalden. We zijn er, oef. Goed gevoel en al vlug het besef dat het er op zit en we dat niet zo slecht gedaan hebben mits de pech die ons bleef achtervolgen. Tom had die dag ook zijn portie door een vastgelopen crank op 18km van de aankomst. Dalen en wandelen tot in Pforzheim was zijn enige troost om de VMTS 2012 als finisher te halen. Is je bike reeds verkocht Tom?  Na de nodige protocollen en prijsuitreikingen; waar we echter teleurgesteld vanaf dropen ( een finisher t-shirt kregen we niet dit jaar  ); keerden we huiswaarts. Ja, nu noemen we Donaueschingen al “thuis”. Maar daar staat een bed en een badkamer voor ons alleen. Een mens kan rap tevreden zijn. Er staat ons nog een weekje zon- en strandvakantie te wachten aan de franse Azurenkust. Eten en zonnen, en de poep laten bekomen van de uren in het zadel. Trouwens wel een goed dingske die Fizik Tundra 2. Nu ik erover begin, wil ik ook onze Haibikes bedanken om ons niet al te veel in de steek te laten. Platrijden ligt trouwens niet aan de fiets… En ook nog Jan Verbeurgt die er via Mercator voor zorgde dat we elke dag met een vers truitje en broekje aan de start stonden. Grote luxe voor het nogal kleinschalige Mercator offroad Team. Ons resultaat? Een zesde plaats bij de mixed teams. Tevreden? Awel,….JA Nog eens? Misschien, smaakt alleszins naar meer. En nu slapen en morgen hopelijk zonder pech tot in het zuiden. Filmpje Trans Schwarzwald 2012 SPORT1 Resultaten Mixed team Trans Schwarzwald 2012